استاد دانشگاه به رابطه جایگاه فرهنگ در دین پرداخت و گفت: فرهنگ دارای دو بار معنایی است، فرهنگ در معنای امر خاص استعلایی و بالابرنده است و در معنای امر عام شیوه های زندگی مردم است.

شریفی برای فرهنگ سه سطح در نظر گرفت و سطح اول را مفروضات ،سطح دوم را ارزشها و سطح سوم را مصنوعات نامید.

وی برای ساختار دین هم سه بخش اعتقادات، اخلاق و احکام را برشمرد و گفت: اگر بپذیریم که دین و فرهنگ از نظر ساختار یکسان هستند و مفروضات فرهنگ را دین پاسخ می دهد، پس فرهنگ زیر مجموعه دین است، در کل جهان تمام فرهنگها ریشه در آموزه های دین دارد.

استاد دانشگاه گفت: در طول زمان لایه سطحی اول فرهنگ که مصنوعات است خیلی زود تغییر می کند، لایه دوم که ارزشها است دیرتر تغییر پیدا می کند و اعتقادات و مفروضات قرنها طول می کشد تا تغییر کند.

وی خاطر نشان کرد: راز جاودانگی دین در غیر مادی بودن آن است و دین ماهیت مادی ندارد ولی از آن استفاده مادی می کنیم به این معنی که سوالات انسانها را پاسخ می دهد و انسانها آنها را به سازه های مادی زندگی تبدیل می کنند.

شریفی اظهار داشت: اگر در یک جامعه عقل ابزاری ملاک قرار بگیرد جامعه از نظر مادی توسعه می یابد و این جامعه روح اخلاقی ندارد و بالعکس اگر بعد عقل جوهری ملاک قرار بگیرد از نظر مادی و تکنولوژی عقب می ماند .پس نتیجه این است که باید از هر دو عقل در جامعه استفاده شود.